Aangekomen op de promenade
bij het strand van Saint Gilles Croix de Vie
klinkt er een avondserenade
van aanrollende golven die ik hoor en zie.
Ik hoor die machtige klanken
die dag aan dag doorgaan bij eb en vloed.
Heer, ik wil U voor dat zee-orkest danken;
ze geven iets van tijdloze moed
en blijdschap als was ik dat kind van tien,
op Terschelling bij Hotel Paal 8,
die de zee met kinderogen heeft gezien
in al haar kracht en pracht.
Ik voel weer iets van toen, ontzagwekkend,
ik hoor het ruisende ritme van de zee,
ik sta op de trap te dirigeren, lachwekkend,
ik voel me Maestro én dominee.
Jammer toch dat staat geschreven:
“en de zee zal niet meer zijn”.
Op de nieuwe aarde valt vast goed te leven,
maar genieten als ‘dirigent aan zee’ is ook fijn.
KvH, 31 juli 2018
Tijdens een vakantie in de Vendée (Frankrijk).
De Bijbeltekst is ontleend aan Openbaring 21:1.
© 2023 Klaas van Hoek