N.a.v. 2 Korintiërs 4: 16-17; 5: 1-8
Melodie: Psalm 130; GKb 119; LvdK 183/285/303/427
1 Al gaat eens hier verloren
de uiterlijke mens,
van binnen gaat er gloren
een nieuwe naar Gods wens.
De lichte last, het duister
dat ons bij tijden treft,
brengt straks eeuwige luister,
die alles overtreft.
2 Wanneer wordt afgebroken
de aardse tent, ons lijf,
wacht ons onafgebroken
een hemels, nieuw verblijf.
God zal ons daar ontvangen,
omkleedt ons met een huis.
Dan klinken er gezangen:
‘Hier zijn we eeuwig thuis!’
3 Zolang wij nog verblijven
in onze aardse tent,
zuchten hier onze lijven
om lasten ongekend.
We willen hier niet naakt staan,
hoezeer ook uitgeleefd.
Doe ons dat nieuwe kleed aan,
dat U, Heer, aan ons geeft
4 Wat sterft wordt dan verslonden
door leven, gaaf en goed.
Gods Geest geeft onomwonden
die zekerheid voorgoed.
Al wonen wij hier lijf’lijk
nog ver weg van de Heer,
ons wacht een thuis, zo heerlijk –
geloof geeft moed, steeds weer!
KvH, 31 januari 2024
Een eerdere versie uit 2020 telde 2 coupletten bij een kleiner Bijbelgedeelte (t/m 5: 1-2). Dat was mee geïnspireerd door A.F. Troost, Zingende Gezegend 86: 1 en 2, ‘Van dag tot dag herboren’.
In deze nieuwe versie is couplet 2 deels herzien; de coupletten 3 en 4 zijn nieuw (5: 3-8).
Aanbevolen melodieën o.a.: Psalm 130; LvdK 183 (O hoofd vol bloed en wonden), 303 (De ware kerk des Heren), LvdK 427 (Beveel gerust uw wegen) en GKb [2006] 119 (De kerk van alle tijden).
Het veel te jonge sterven van een goede bekende, die ook tijdens zijn ziekte rotsvast op Gods belofte vertrouwde; de overdenking van de voorganger over dit Bijbelgedeelte enkele uren later op zondag in hun kerk en de behoefte om zijn vrouw die ik ook goed ken te bemoedigen (evenals haar kinderen, familie of andere mensen die verlies leden), stimuleerden me om dit lied te maken. Met haar instemming mag ik dit delen en publiceren.
© 2024 Klaas van Hoek
Bemoedigend en ontroerend mooi, Klaas!